Anna Spyrka, redaktor naczelna

Mariusz Duda, redaktor naukowy 

słowa kluczowe:

Drodzy Czytelnicy,

Natychmiastowe uzupełnienia oparte na implantach odznaczają się obecnie wysoką przewidywalnością, choć Koncepcja Natychmiastowego Obciążenia w Implantologii została potwierdzona już w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Najnowsze koncepcje bioimplantologii stomatologicznej wciąż wskazują konieczność uproszczenia procedur klinicznych dotyczących wprowadzania implantów i następującej po nim odbudowy protetycznej. Prowadzi to do znacznego skrócenia czasu pracy oraz zmniejszenia skutków biologicznych, na które narażony jest pacjent.
Krzysztof Śliwowski to dobrze znane nazwisko osobom interesującym się implantologią, i to nie tylko na arenie krajowej. We współpracy z Fundacją Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu opracował On innowacyjną metodę zaopatrzenia bezzębnej żuchwy, umożliwiającą atraumatyczne wszczepienie implantów metodą bezpłatkową przy pomocy szablonu chirurgicznego i eliminującą drogie procedury protetyczno-laboratoryjne. Metoda postępowania opiera się na szeregu znanych i stosowanych czynności lekarskich i laboratoryjnych, których konfiguracja wraz z zastosowaniem standaryzowanych elementów czynią tę opcję postępowania łatwą, przewidywalną i bezpieczną. Całość leczenia ogranicza się do 3 lub 4 etapów - możliwych do przeprowadzenia w ciągu jednego dnia – które autor opisał w artykule Nowa koncepcja leczenia implantologicznego bezzębnej żuchwy.

Pierwsze zastosowanie dystrakcji kości w chirurgii szczękowo-twarzowej miało miejsce w latach 90. w zabiegu wydłużenia gałęzi żuchwy. Dalszy rozwój doprowadził w połowie lat 90. do powstania dystraktorów, które w przeciwieństwie do wcześniej zakładanych przezskórnie, implantowano wewnątrzustnie przez błonę śluzową. W ostatnich latach pionowa dystrakcja rozwinęła się jako alternatywna metoda leczenia przedimplantacyjnego celem polepszenia łoża dla wszczepu, w szczególności w części międzyzębowej żuchwy. O zasadach dystrakcji, technikach operacyjnych, przeciwwskazaniach, komplikacjach, reakcjach tkanek miękkich i zmianach resorpcyjnych, a także rodzajach dystraktorów dowiedzą się Państwo z artykułu Osteogeneza dystrakcyjna jako interesująca metoda leczenia.

Srdjan D. Poštic z Wydziału Stomatologii Uniwersytetu w Belgradzie, który gościł w tym roku na targach Stomatologicznych Krakdent, podjął się analizy negatywnego osteoporotycznego remodelowania żuchwy u osób w starszym wieku. Badanie, w którym wykorzystano bezzębne żuchwy oraz jedną uzębioną żuchwę pobrane z ludzkich, wykazało różny stopień zaawansowania degradacji osteoporotycznej macierzy korowej oraz części gąbczastej bezzębnej żuchwy.

Życzymy miłej lektury

redaktor naczelna Anna Spyrka
Mariusz Duda redaktor naukowy