dr Angelo Fassi

Dr Angelo Fassi ukończył medycynę na Uniwersytecie w Mediolanie. Zaraz później poświęcił się stomatologii, koncentrując uwagę na leczeniu zachowawczym i endodoncji. Od 1995 do 1998 roku był szefem oddziału endodoncji w Zakładzie Endodoncji prof. Ciancagliniego w szpitalu San Raffaele. Jest aktywnym członkiem SIE, IEA i AIOM; w latach 2006-2007 pełnił funkcję sekretarza kulturalnego SLE (lombardzka sekcja SIE). Dr Fassi prowadzi odczyty na konferencjach krajowych i kursach – również jako autor licznych publikacji w czasopismach krajowych. Aktywnie uczestniczy w leczeniu pacjentów kierowanych do niego ze skomplikowanymi przypadkami endodontycznymi.

Możliwości terapeutyczne leczenia anatomicznie zmienionych wierzchołków w przednich odcinkach łuku 

słowa kluczowe:

Wierzchołek endodontyczny charakteryzuje się w większości przypadków takimi cechami anatomicznymi, które nadają się do leczenia różnymi technikami wypełniania kanałów korzeniowych, umożliwiającymi trójwymiarowe uszczelnienie gutaperką w celu utrzymania zdrowia dzięki odporności na przenikanie bakterii, które z czasem mogłyby ponownie zanieczyścić układ endodontyczny. Wspomniane cechy anatomiczne dotyczą średnicy wierzchołkowej, która – według badań przeprowadzonych przez Kuttlera w 1955 roku na 436 wierzchołkach – waha się od 211μ do 224µ (1). Nowsze badania (Morfis et al. 1994) (2) wykazały, że średnica wierzchołkowa wynosi 289,4 µ w górnych siekaczach, 298 μ w podniebiennym, a 392 µ w dystalnym kanale trzonowców szczęki; w literaturze dostępne są liczne dane z badań poświęconych anatomii kanału o zróżnicowanych kształtach i rozmiarach. Również w przekroju kanał ma tendencję do zaokrąglania się na poziomie wierzchołkowym, co umożliwia dobrą kontrolę podczas upychania gutaperki. W fazie kształtowania kanałowego istotne jest, aby utrzymać te cechy i uzyskać dokładny stopień zwężenia w celu utworzenia tarcia stożka głównego – będzie ono sprzyjało trójwymiarowej adaptacji gutaperki i uszczelniacza. W takich warunkach możliwe jest wydajne suszenia jednej trzeciej wierzchołkowej kanału korzeniowego, jednak warunkiem niezbędnym do spełnienia jest przywieranie gutaperki do ścian zębiny. Przywieranie jest jednak utrudnione ze względu na obecność płynów i krwi. W niektórych przypadkach średnice wierzchołkowe są większe niż zwykle, co może utrudnić fazę suszenia i zagrozić powodzeniu wypełnienia.

.

Therapeutic Options in the Orthograde Treatment of Anatomically Altered Apexes

The endodontic apex occurs in most cases with anatomical features that lend themselves to various techniques of root canal filling which provide for a three-dimensional seal of the gutta percha in order to maintain a state of health based on the resistance to ingress of bacteria which could re-contaminate the endodontic system over time. These anatomical features relate to the apical diameter which according to the study by Kuttler in 1955 on 436 apexes ranges from 211μ to 224 μ1. More recent studies (Morfis et al. 1994)2 found a mean apical diameter of 289.4 μ in the upper incisors, 298 μ in the palatal canal of maxillary molars and 392 μ in the distal canal of maxillary molars; the literature abounds with studies addressing the root canal anatomy with its variable shape and sizes. Also the section that tends to round at the apical level allows for good control during the compaction of the gutta-percha. In the root canal shaping phase it is essential to maintain these characteristics and obtain a precise degree of tapering in order to create friction of the master cone which will favor the threedimensional adaptation of the gutta-percha and the sealer. Under these conditions it is possible to obtain effective drying of the third apical, an indispensable condition in order for the gutta-percha to adhere to dentin walls that would otherwise be hampered by the presence of fluids and blood. In some cases, however, the apical diameters are greater than customary ones and this may make the drying phase difficult and compromise the effectiveness of the filling.