lek. dent. Aleksandra Busch, lek. dent. Justyna Pietrak

Przewlekłe zapalenie tkanek okołowierzchołkowych jest najłagodniejszą postacią ze wszystkich zapaleń ozębnej. Przebiega bardzo powoli i albo jest zejściem procesu ostrego, albo pierwotnie przebiega w sposób przewlekły. Główną przyczyną przewlekłych zapaleń są bakterie bytujące w miazdze z rozpadem zgorzelinowym. Preparaty na bazie wodorotlenku wapnia są skutecznymi terapeutykami służącymi do leczenia rozległych zmian okołowierzchołkowych.

Leczenie rozległej zmiany okołowierzchołkowej powikłanej ropniem podśluzówkowym – opis przypadku

leczenie ropnia, ropień, ropień podśluzówkowy, ropień zębopochodny, wodorotlenek wapnia, zapalenie tkanek okołowierzchołkowych, zmiana okołowierzchołkowa

Wstęp: Przewlekłe zapalenie tkanek okołowierzchołkowych jest najłagodniejszą postacią ze wszystkich zapaleń ozębnej. Przebiega bardzo powoli i albo jest zejściem procesu ostrego, albo pierwotnie przebiega w sposób przewlekły. Główną przyczyną przewlekłych zapaleń są bakterie bytujące w miazdze z rozpadem zgorzelinowym. Preparaty na bazie wodorotlenku wapnia są skutecznymi terapeutykami służącymi do leczenia rozległych zmian okołowierzchołkowych.

Materiał i metody: Opisano leczenie zachowawcze rozległych zmian w tkankach okołowierzchołkowych u pacjenta, który zgłosił się do gabinetu stomatologicznego z bólem, zaczerwienieniem i obrzękiem twarzy okolicy policzka. Leczenie zęba 46 rozpoczęto za pomocą chirurgicznego drenażu i toalety jamy ropnia, a następnie podjęto ponowne leczenie endodontyczne zęba przyczynowego. Leczenie rozległej zmiany okołowierzchołkowej przeprowadzono preparatami na bazie wodorotlenku wapnia. Ze względu na wystąpienie objawów ogólnych, u pacjenta zastosowano również antybiotykoterapię ogólną.

Wyniki: Obrzęk twarzy zmniejszył się znacznie po około 48 godzinach sączkowania jamy ropnia. Zdjęcie wykonane po 9 miesiącach od rozpoczęcia ponownego leczenia kanałowego świadczy o znacznym zmniejszeniu się rozrzedzenia struktury kostnej wokół wierzchołka korzenia zęba 46.

Wnioski: Długoterminowe, wieloseansowe leczenie endodontyczne, pomimo malejącej popularności w obliczu znanych ograniczeń i zagrożeń związanych z jego stosowaniem, może być z powodzeniem stosowane w leczeniu powikłanych zmian okołowierzchołkowych. Mimo że nie da się całkowicie wyeliminować wszystkich zagrożeń dla tego typu leczenia, co pokazuje opisany przypadek, jeśli leczenie zostanie odpowiednio przeprowadzone, możliwe jest uzyskanie oczekiwanego efektu terapeutycznego.

Large periapical lesion with submucous abscess treatment - case report

abscess treatment, abscess, submucous abscess, odontogenic abscess, calcium hydroxide, periapical inflammation, periapical lesion

Introduction: Chronic periapical periodontitis is the mildest form of all periapical inflammations. It progresses very slowly and is either preceded by acute inflammation or is originally chronic. The main cause of chronic inflammations is bacteria that live in pulp affected by gangrenous pulpitis. Pastes based on calcium hydroxide are effective therapeutics for the treatment of large periapical lesions.

Materials and methods: Thre course of conservative treatment of large periapical lesions has been described. The patient came to the dentist with sore, reddened, swollen cheek area. The treatment of tooth 46 began with surgical drainage of the abscess cavity. Next, endodontic retreatment of the causal tooth began. The treatment of the large periapical leasion was carried out using carbon hydroxide paste. Due to general symptoms, the patient was administered a course of antibiothics.

Results: The swelling of face decreased significantly after 48 hour long drainage of the abscess cavity. The picture taken 9 months into the endodontic retreatment shows substantial reduction in the thinning of bone structure around the apex of tooth 46.

Conclusions: Long-term, multi-session endodontic treatment, despite of decreasing popularity in the face of the known risks involved in its application, can be successfully used in the treatment of large periapical lesions. While, as shown in this paper, not all of the risks that this type of treatment entails can be avoided, a proper treatment can result in the expected therapeutic effect